ANLADIM
Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,
kendimi bulduğumda
anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu
varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak
öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden
anlatmadığını, anladım.
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün
kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
Acı doruğa
ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını
anladım..
Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha
değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Bir insanı
herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği
acıtabilirmiş,
Çok
acıttığında anladım..
Fakat,hakkedermiş sevilen onun için dökülen her
damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde
anladım..
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş
marifet,
Yüreğini avucuma koyduğunda anladım..
''Sana ihtiyacım var,
gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ''git'' dediğimde
anladım..
Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş
sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şımarık
bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl zırıl
ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı
sarıldığında anladım..
Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak
istemekmiş
pişman olmak,
Gerçekten pişman olduğumda anladım..
Ve
gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu
olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine isteyen,
beklemez, sadece umut edermiş bir gün
affedilmeyi,
Beni affetmeni
ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek
kadar, ama özgür bırakacak kadar
sevmekmiş...
CAN YUCEL
Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,
kendimi bulduğumda
anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu
varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak
öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden
anlatmadığını, anladım.
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün
kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
Acı doruğa
ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını
anladım..
Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha
değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Bir insanı
herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği
acıtabilirmiş,
Çok
acıttığında anladım..
Fakat,hakkedermiş sevilen onun için dökülen her
damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde
anladım..
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş
marifet,
Yüreğini avucuma koyduğunda anladım..
''Sana ihtiyacım var,
gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ''git'' dediğimde
anladım..
Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş
sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şımarık
bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl zırıl
ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı
sarıldığında anladım..
Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak
istemekmiş
pişman olmak,
Gerçekten pişman olduğumda anladım..
Ve
gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu
olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine isteyen,
beklemez, sadece umut edermiş bir gün
affedilmeyi,
Beni affetmeni
ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek
kadar, ama özgür bırakacak kadar
sevmekmiş...
CAN YUCEL